آفرین امامی، مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان در گفت‌وگو با میراث‌آریا ضمن تبریک ثبت «مهارت آینه‌کاری در معماری ایران» به عنوان بیست و هفتمین میراث ناملموس ایران در فهرست میراث جهانی، گفت: «مهارت آینه کاری در معماری ایران» به عنوان بیست و هفتمین میراث ناملموس ایران در فهرست میراث جهانی و اهمیت خبر مسرت بخش ثبت جهانی این هنر که با خلق آرایه های درخشنده به مثابه رفعت و بلند آسمانی تمدن ایران، در دامان معماری نور محور ایرانی، تکثیر و وحدت یافته و بر پیکر هندسه لبریز از فن و تکنیک معماری این سرزمین نشسته تا ذوق و زیبایی شناسی هنرمندان و استادکاران ایرانی را در جهان معرفی کند.

او افزود: بی‌تردید مجموعه عمارات و بناهای میراث جهانی کاخ گلستان، نقطه عطفی در شکل‌گیری، تداوم، تحول، رشد، حفظ و صیانت و بالندگی این هنر به‌شمار می‌آید.  

امامی تصریح کرد: مجموعه عمارات کاخ گلستان به لحاظ دربرداشتن اولین نمونه‌ها از آینه‌های تاریخی دست‌ساز، کاربرد وسیع این آرایه در اکثر عمارات موجود، آمیختگی این شیوه با سایر آرایه‌های هنری و تزئینی، مرصعات آینه روی ارسی‌های چوبی، گچبری‌های روی آینه، آینه‌های مرصع روی گچبری‌ها، آینه‌کاری روی مقرنس، تنوع فنون و هنرهای بکار رفته، ظرافت و گستردگی، تداوم و دیرپایی هنر آینه‌کاری در طول زمانی قریب به دو سده از شکل‌گیری این هنر تا عصر پهلوی، تعدد اساتید و هنرمندان این هنر و حفاظت و مرمت مستمر این آرایه‌ها از بدو شکل‌گیری تا امروز به دستان استادکاران نام‌آور، بمثابه تاریخی زنده و پویا از این هنر، ایفای نقش کرده و تاریخ تطور و تحول هنر آینه‌کاری با کاخ گلستان در پیوندی ناگسستنی است.  

مدیر مجموعه میراث جهانی کاخ گلستان ادامه داد: کمتر مجموعه‌ای تاریخی را می‌توان دید که با چنین تنوع و گستردگی فن‌شناسی بیانگر سرگذشت هنر آینه‌کاری باشد.  

او اظهار کرد: ایوان رفیع عمارت تخت مرمر، تالار موزه سلام، سرسرا و تالار آینه، تالار عاج، تالار ظروف، عمارت برلیان، شاه‌نشین و ایوان و گوشواره‌های شمس‌العماره و شاه‌نشین‌های آن در همه طبقات، مرصعات آینه در ارسی‌های تاریخی شمس‌العماره، شاه‌نشین عمارت بابعالی، عمارت بادگیر و آمیختگی و مرصعات آینه در ارسی بی‌همتای چوبی آن با جزئیات و ظرافت خیره‌کننده، عمارت چادرخانه و عمارت الماس، با آنکه سرشار و لبریز از این آرایه هنری هستند اما از آن میان تالار آینه و سرسرای ورود به آن که توسط هنرمند نامی ایران صنیع‌الملک در فاصله سال‌های ۱۲۵۳ تا ۱۲۶۱ هجری قمری گویا مختص نمایش شکوه و اوج هنر آینه‌کاری خلق شده‌اند و زمان قابل توجه ۸ سال برای خلق این اثر در کمال دقت و ظرافت آینه‌کاری گواهی بر پیوند این مجموعه با تاریخ هنر آینه‌کاری است.

انتهای پیام/